Кроплі падалі тады, у той вечар
Ты глядзеў і бачыў парасоны…
І знікалі гарады дзесьці ў вечнасць
І цяпер аскепкі мы збіраем…
А нас ужо нішто не аб’яднае.

Пр:
(А цябе не знайсці, нас няма, і ты сама) – 2 вакал
Не сустрэліся вачамі
Нашы душы ў адчаі.
І цяпер мы разумеем
Што нічога не паспеем…

II
Адчуваньне цяплыні
Дзесьці знікла
І сабе мы болей не належым.
Цемра гасіць прамяні – гэта звыкла.
І ужо нас болей не пабачыць
І я цябе не пажадаў прабачыць.

Пр:
(А цябе не знайсці, нас няма, і ты сама) – 2 вакал
Не сустрэліся вачамі
Нашы душы ў адчаі.
І цяпер мы разумеем
Што нічога не паспеем…

III
Пытаньняў больш за ўсё
Адказаў не знайсці ніяк
Што гэта за жыцьцё?
Чаму ў ім усё не так?
Чаму такі мой лёс?
Чаму нешчасціць гэтак мне?
І вадаспадам слез душу кране…

Пр:
(А цябе не знайсці, нас няма, і ты сама) – 2 вакал
Не сустрэліся вачамі
Нашы душы ў адчаі.
І цяпер мы разумеем
Што нічога не паспеем…