Дүние қызыл-жасылды, 
Сан ұрпақ саған бас ұрды. 
Толқын да толқын қазақтың, 
Топырақ жүзiн жасырды. 

Өткiзiп қилы ғасырды, 
Ырысым жатқа шашылды. 
Тау менен тасқа соқтым мен, 
Халқым деп ғазиз басымды. 

Ноғайлы болып аңырадым, 
Отырар болып қаңырадым. 
Ақтабан болып шұбырып, 
Далада қалды саңлағым. 

Семей де болып сенделдiм, 
Ертiс те болып емделдiм. 
Қасiретiңмен қайысып, 
Қызығыңды кем көрдiм. 

Нарын да болып ұлыдым, 
Арал да болып құрыдым. 
Желтоқсан болып борадым, 
Лақтырып тағдыр құрығын. 

Төрiме деп жұмақтың, 
Дүние сенi ұнаттым. 
Асан қайғыны зарлатып, 
Иассауиды жылаттың. 

Кесiле жаздап тiлiмде 
Үзiле жаздап дiлiмде. 
Қиямет қайым жолдар мен, 
Тұралап жеттiм бүгiнге. 

Тағдырдың шәлкес сұрағы, 
Көңiлде күй боп тұр әлi. 
Бөлiнiп қалған даламнан, 
Бейiттер үнсiз жылады. 

Дүние-ай, 
сенi нетермiн, 
Мен-дағы бiр күн өтермiн. 
Керуен де керуен ұзаған, 
Бабаларыма жетермiн. 

Дүние-ай, 
сенi нетермiн, 
Көз жұмар мәңгi жетер күн. 
Сайын да сайын даламды, 
Кiмдерге тастап кетермiн. 

Жүрегiн жаудың қақ тiлген, 
Алшайтып тұрып ат мiнген. 
Қазақ деп мұңға баттым мен, 
Қазақ деп жылап жаттым мен. 

Көзiмде мұңның табы бар, 
Ернiмде шөлдiң зары бар. 
Жетiм ботадай боздадым. 
Сөз ұғар бiреу табылар. 

Алдыма түстi-ау жабылар, 
Жабылардан да жалығар. 
“Қазақтың зарын айтты-ау„ деп, 
Менi де жоқтар, 
сағынар. 

Шеттегі көше,
жүретін ойнап бір бала,
Шалқаңнан жатып
қараушы ең ұшқан тырнаға.
Кешір сен,
досым, жасы емес көздің, басқа емес,
Көтеріп сені тұрғызып алар жыр ғана.
Еске алу ауыр,
еске алу ауыр, сол түні
Өзіңді түгел Оңтүстік еске ап толқыды.
Шығарып сені баратты соңғы сапарға,
Машиналар мен адамның шексіз толқыны.
Желбіреп желмен
қап-қара сенің шаштарың,
Қара жер жұтты
қара көздердің жастарын.
Қаралы хабар кернеді, досым, сол түні,
Тұнжырап тұрған қаланың мұңлы аспанын.
Қайғысыз,
қамсыз осындай әсем шат күнде,
Өмір аспаннан
жұлдыз боп мәңгі ақтым де.
Қаралы әуен ойнады туған көшенде,
Жаттың сен қарап жарқырап тұрған ақ күнге.
Елжірей сүйген сезімтал жүрек соқпайды,
Тірлікте мына осыдан өткен жоқ қайғы.
Кіріп келер деп есікке қарап елендеп,
Аяулы анаң, сүйкімді жарың жоқтайды.
Әкесіз күнін сәбилер қалай батырсын,
Арманың сенің ұлыңды алға шақырсын.
Шуылын естіп машиналардың сен бүгін,
Биіктен туған қалаңа қарап жатырсың.
Қырық жыл бойы үміттің жібін үзбедік,
Көктемдер менен жаздар да өтті, күз келіп.
Қара ормандар мен қара жолдардан сарылып,
Оралмай қалған сіздерді біздер іздедік.
Ұлы Отан