Polubiłam pejzaż ten 
świat, którego nie ma już 
Pogodzony z nocą dzień 
i pasjanse z białych brzóz 

Strome dachy, niski próg 
i obłoków jasny splot 
Zawiązane ścieżki dróg 
aby nikt nie odszedł stąd 

Polubiłam pejzaż ten 
świat, którego nie ma już 
W długą podróż, w krótki sen 
po zielonych zboczach wzgórz 

Nie zapomnę już tych miejsc 
i przyjaciół z tamtych dni 
Wszytko to już za mną jest 
lecz nie zamknę tamtych drzwi 

Tyle miast na pamięć prawie znam 
chcę choć raz 
raz jeszcze wrócic tam 
tyle miast na pamięć prawie znam 

Chcę choć raz 
raz jeszcze wrócic tam
tyle miast tyle miast 
na pamięć prawie znam 
chcę choć raz wrócic tam