Turið Torkilsdóttir

Vatnið rennur av høgum fjøllum
og eftir hvøssum gróti
So ilt er at leggja ást við hann
ið onga leggur ímóti

Dagurin líður, náttin kemur
dimmir á jørð so fríða
Í morgin saðlum hestar dyst at ríða.

"Tað er so vánt í tínum landi
tí har er veður og vindur
Nògv betri er í Noregs fjøllum
tú ástir við meg bindur."

Dagurin líður, náttin kemur
dimmir á jørð so fríða
Í morgin saðlum hestar dyst at ríða.

Fylgdi hon honum so langt á leið
til gøtur tóku at skilja
"Tað, ið eg vendi aftur frá tar
tað er ei við mín vilja."

Dagurin líður, náttin kemur
dimmir á jørð so fríða
Í morgin saðlum hestar dyst at ríða.

Turið situr í Noregs fjøllum
hon vekir harm og pínu
So møðig fellur hon blóðig tár
á báðar armar sínar

Dagurin líður, náttin kemur
dimmir á jørð so fríða
Í morgin saðlum hestar dyst at ríða.

[English translation:]

The [bad word] of high mountains
And along sharp rocks
So painfull it is to love him
Who doesn't love you back

The days goes by, the [bad word] Darkness falls on fair ground
Tomarrow let us saddle the horses for a race

"Your land is so unpleasant
For there is bad weather and wind.
Much better it is in the mountains of Norway
To stay here in love with me."

She followed him so far on his way
Until paths went separate ways.
"When I turn away from you now
It is against my will."

Turið sits in the mountains of Norway
She invokes harm and pain
So mournfull she fells bloody tears
Down both her arms

The days goes by, the [bad word] Darkness falls on fair ground
Tomorrow let us saddle the horses for a race