Я брожу по дорогам, по которым ты бродил,
На следы твои лью свет очей.
Я дышу весной, которой ты дышал,
Где же, где же ты сам,
Где же ты сам, свет очей моих?

Я прислоняюсь к иве, к которой ты прислонялся,
На почки ее лью свет очей.
Меня ласкает ветер, который тебя ласкал,
Где же, где же ты сам,
Где же ты сам, свет очей моих?

Кто же поймет мои чувства,
Когда потускнеет ясный свет моих очей?
Только ветры ласкают мои волосы,
Где же, где же ты сам,
Где же ты сам, свет очей моих?

Һин ураған юлды мин урайым,
Эҙҙәреңә түгәм күҙ нурын.
Һин һулаған яҙҙы мин һулайым,
Ҡайҙа, ҡайҙа ғына үҙең,
Ҡайҙа ғына үҙең, күҙ нурым?

Һин һөйәлгән талға мин һөйәләм,
Бөрөләргә ҡоям күҙ нурын.
Һин һөйөлгән елгә мин һөйөләм,
Ҡайҙа, ҡайҙа ғына үҙең,
Ҡайҙа ғына үҙең, күҙ нурым?

Кемдәр генә аңлар хистәремде,
Тоноҡланһа яҡты күҙ нурым?
Елдәр генә һөйә сәстәремде,
Ҡайҙа, ҡайҙа ғына үҙең,
Ҡайҙа ғына үҙең, күҙ нурым?