Көзләр җиткэн, җәйләр киткән,
Кошлар җылы якка киткән.
Ә мин һаман сине көтәм,
Чәчәкләрне бүләк итәм.

Кушымта:
Синең зәңгәр күзләреңне,
Синең матур чәчләреңне.
Онытма гына, мин сагынам,
Мин сине һаман да яратам.

Кояш кебек елмаесың,
Күбәләк сыман син очасың.
Чәчәк кебек матурымны
Оныталмыйм һаман шуны.

Айлар бара, еллар уза,
Тормышыбыз алга бара.
Онытылмас еллар миңа
Икәүлэшеп яратканда.