Жыць бы як усе
смяяцца,як дзіцяці.
Вось яно проста чалавечае шчасце
Чакаючы вясны,апошні ідыёт
скрозь адчыненыя вокна рыхтуе свой
палёт.......

У вялікім сэрцы ёсць яшчэ месца,
Ніяк не здаецца,змагаецца,б'ецца.
Выключы святло - нам сонца падмяніла яго.
Глытай і ўдыхай,паведай незнаёмым,як
бясконцы блакіт накрое белай коўдрай
маніць,бавіць,трапіць мы пад кайфам танным зробім наш
палет.....

я разумею ты не з гэтага сусвета дурнога майго.
Вельмі складана,целам аддана,але зачапіўся за дрот мой палёт.