Автор: Нурсултан Арапов

Сен элен сагынарым,
Агарып аткан таным,
Бирок сен сезген жоксун,
Сезимдин жараланганын.

Айлуу тундун ажарында,
Тынчтык окум суруп жатканда.
Азгырылып акылдан ,
Калаар элем сен жылмайсан.

Куну бар нуру жок,
Туну бар айы жок,
Асмансын жылдызы жок.
Бир кызсын сезими жок.

Суротунду ортко салам,
Орт болуп кулго айланган .
А бирок менден сенде.
Кулчолук элес калбаган