Жалгыз ак куу көрдүм өзөн четинде,
 Жалгызсырап суз өткөөлдүн бетинде.
 Күз келгенде бөтөн куштар топтолду,
 Үйүрү менен жылуу жакка кетүүгө.

 Кайырма:
 Аянычтуу аппак куунун калганы,
 Айсыз түндө азап күүсүн чалганы.
 Дүнүйөдө жалгыз калмай экен го,
 Ак куулардын арманы.

 Кыш келгенче кайра учуп кетерде,
 Жабыркабай өз тобуна жетерде.
 Ким ойлоптур сулуулардын өмүрдөн,
 Жалгыз өтөр деп.

 Кайырма: