Мора… Яго спаткае сьветам празрыстым бераг.
Па небе пралятаюць два белых ветры
Ў доугi шэраг i чапляюць неба.
Бераг гаворыць-гарыць, што чакае ён днi,
Калi кiне агнi ў ваду, што бьецца аб сьцены з размаху.
Аб Чорныя сьцены.

Тры сонцы стаяць на небе вартыя першых песень.
Тры ветры крылом на плаху вартыя першых жахаў.
Тры сонцы на небе вартыя першых песень
Самых лепшых, як ты...

Мора... яго спаткае Ноч i вада чарнее.
Неба са мною вiтаецца першымi гукамi ночы,
Я ведаю хочаш... Бераг гаворыць-гарыць,
Што чакае ён днi, калi кiне агнi ў ваду,
Што бьецца аб сьцены з размаху.
Аб Чорныя сьцены.