журегімнін коныр кузі,тагдырдын салган ізі, бул жалган бес кун тірлікте кездестірген бізді,енді сездім ояндым амалыма уялдым, айлагы не тасжолын,сеен кайда алып бардын, менім таза ойымды,оган деген пак сезімді,сол кунгі жан-жалдан сон,танымай кеттім озімді,иманым коз ілді, білмеймін кашан оянарын, кубыла жай намаз еді менім дарім,таусылды алім, койшы барін мазалама,отінемін менім кулкім сонгы рет жазда гана,сонгы рет сонгы рет еркін шыккан,эй лагынет сенсін тыгырыкка мені тыккан,ол анда ол алыста, менен жырак,раббаым деп екі журек согады бірге бірак,коп сурап ушан теніз толкытып барады,калыктап  ушкан шагалалар жаганы акыры табады,молдір шык агады,кос жанардан томен сыргып,жазып отырмын окінішті жыр кып окігішті жыр кып