"Калыханка" (2007)

Няхай задумлівы ліхтар
Табе сьпявае калыханку,
Каб пяцьдзесят няўлоўных мар
Змагла ты адшукаць да ранку,
Вярнуць напаўзабыты сон бязважкай згадкай пра сустрэчу.
Я выбіраю “савін’ён”, я не планую гэты вечар.

За небакраем кожны раз
Мы сустракаем сем анёлаў.
Яны ўсьміхаюцца ў адказ,
Бо мы з анёламі знаёмы.
Мы марым быць яшчэ хутчэй, няіснага ўбачыць здані,
Сустрэцца позіркам вачэй з усімі створанымі намі.

Ты будзеш небам,
Я буду ў небе –
Госьць.
Шкада, што неба –
Ёсьць.

Сьвет засакрэчаны ў некалькіх словах,
Некалькіх словах нечай размовы,
Нечай размовы на некалькіх мовах –
Сьвет засакрэчаны ў шэрагу словаў.

Ты будзеш небам,
Я буду ў небе –

Шлях у бязважкай і белай прасторы,
Белай прасторы, знаёмай і новай,
Знаёмы і новы, разам паўторым –
Шлях у бязважкай і белай прасторы.

Ты будзеш небам,
Я буду ў небе –
Госьць.
Шкада, што неба…

А. Клімус