Ай менен Күннен асқан ажарың,
Аңсатқан мені ақ самал әнім.
Ұрлана қарап ұялшақ сезім,
Жүр ме екен әлі бақшада жаным?!

Балауса балғын кезімді ұрлаған,
Қайда сол, қайда сезім жырлаған?
Қинадың неге, қимадың неге,
Қиығын ғана көзіңнің маған?
Қинадың неге, қимадың неге,
Қиығын ғана көзіңнің маған?

Еркелеп келген ерте көктем де,
Жаныңды жаным, көркем еткенде...
Мендегі мұңды түсінер едің,
Өне - бойыңды өртеп өткенде.

Балауса балғын кезімді ұрлаған,
Қайда сол, қайда сезім жырлаған?
Қинадың неге, қимадың неге,
Қиығын ғана көзіңнің маған?
Қинадың неге, қимадың неге,
Қиығын ғана көзіңнің маған?