Бала чактан бергә уйнап үстек,
Яратырмын диеп белмәдем,
Мәхәббәтнең җиле исеп уткәч,
Җан тибешен синнән эзләдем.

Кушымта
Шомыр чәчәкләрен бүләк иттең,
Ак бәхетләр миңа юрадың,
Кулларымны салып учларыңа
Назлы җырларыңны җырладың.

Дулкынланып типте йөрәгебез,
Карашыбыз бергә курешкәч,
Ширбәтсез дә, әйләнде башыбыз,
Сөю ләззәтенә күмелгәч.

Кушымта

"Сөям" - диеп, бөтер әйтә алмадым,
Син дә калдың, кинәт югалып,
Урамнарны озак без әйләндек,
Яшьлек хисләренә чырналып.

Кушымта