Бывай, абуджаная сэрцам, дарагая,
Чаму так горка, не магу я зразумець,
Шкада заранкі мне, што ў небе дагарае
На ўсходзе дня майго, якому ружавець.

Прыпеў:

Пайшла, ніколь ужо ні вернешся, Алеся,
Бывай смуглявая, каханая бывай.
Стаю на ростанях былых, а з паднябесся
Самотным жаўранкам звініць і плача май.

Пайшла, пакінуўшы мне золкі* і туманы,
Палынны жах смугой акутаных дарог,
Каб я хвілінаю нанесеные раны
З гадамі ў сэрцы заглушыць сваім не мог.

Прыпеў (2 разы):

Пайшла, ніколь ужо ні вернешся, Алеся,
Бывай смуглявая, каханая бывай,
Стаю на ростанях** былых, а з паднябесся
Самотным жаўранкам звініць і плача май.