Мы дзеці чорнага горада,
Мы выйшлі з ягонага чэрава,
Мы сталі ягоным голасам,
А голас не мае ценю.

Мы дзеці бацькоў памерлых,
Мы носім чорныя строі,
І нашыя грубыя рукі
Вавек не адмыць ад работы.

Мы дзеці шалёнага места,
Мы жыць выходзім апоўначы,
І ты, выпадковы вандроўнік,
Як трасцы баішся нас.

Мы носім пад чорнымі строямі,
Пад робамі і бразготкамі
Ад нас адмыслова хаванае
Нашай радзімы імя.

Мы дзеці чорнага горада,
Мы выйшлі з ягонага чэрава,
Мы сталі ягоным голасам,
А голас не мае ценю.