Zapachniało powiewem jesieni
Z wiatrem zimnym uleciał słów sens
Tak być musi, niczego nie mogą już zmienić
Brylanty na końcach twych rzęs...

Tam, gdzie mieszkasz, już biało od śniegu
Szklą się lodem jeziorka i błota
Tak być musi, już zmienić nie moga niczego
Zaczajona w twych oczach tęsknota...

Wróci wiosna, deszcz spłynie na drogi
Ciepłem słońca serca się ogrzeją
Tak być musi, bo ciągle tli się w nas ten ogień
Wieczny ogień, który jest nadzieją

Повеяло в воздухе дыханием осени,
С ветром зимним улетел смысл слов.
Так должно быть, ничего изменить не могут
Бриллианты на концах твоих ресниц.

Там, где живете, все бело от снега,
Скованы льдом озера и болота.
Так должно быть, ничего изменить не сможет
Затаенная в твоих глазах тоска.

Вернется весна, дождь прольется на дороги.
Тепло солнца сердца ваши согреет.
Так должно быть, ведь в нас еще тлеет огонь.
Вечный огонь, что и есть надежда.