БЕРАГ БЕЛЫХ БУСЛОУ

З неба ўсю ноч зоркi ляцяць
Хоць ты абрус пасцялi.
Можна гадаць, лёс выбiраць
Долю сваю на зямлi.

Я злаўлю зорку-долю маю
На руках яе закалышу
I наплыве ўсё, што люблю
I запалонiць душу.

Прыпеў: 
Беларусь – белы край пад буслiным крылом,
Родны край, родны дом – дом с гасцiнным сталом
З чаркай поўнай мядовым вiном.
Беларусь – край, дзе я абдымаю сяброу,
Дзе мяне зноў i зноў клiча з дальнiх шляхоў
Беларусь – бераг белых буслоу.

Рэчка бяжыць поўненькая
Чыстай жывою вадой
Бьецца яна тоненькай жылкай
На скроне маёй.

 I я долю сваю калышу,
Каб шчаслiва на свеце пражыць,
А набяжыць сум на душу –
Ну, дык i ж, рэчка бяжыць.

Прыпеў.

I я долю сваю калышу,
Каб шчаслiва на свеце пражыць,
А набяжыць сум на душу –
Ну, дык i ж, рэчка бяжыць.

Прыпеу.

Беларусь. Белы бусел махнуў мне крылом
I мяне зноу i зноу
Клiча з дальнiх шляхоў
Беларусь – бераг белых буслоў.

I мяне зноў i зноў
Клiча з дальнiх шляхоў
Беларусь – бераг белых буслоў.