Апоўначы, скрозь цемень, змрок,
 Калі згашаны агні ў дамах,
 З'яўляецца на вулках чорны цмок,
 І ходзіць по дзяцінцу і дварах.

 І пакрыёма шатанаў сваіх
 Вядзе з сабою чараду.
 І ад ліхтарняў цені на сцяне,
 Мігцяць над старой вежаю.

 Ля магістрата на пляцу
 Пачвары круцяць карагод,
 На гарадскім гадзінніку
 Прывіды ў абдымачку.

 Што розных зданняў за вуглом,
 Іх не ўбачыш у цемені,
 Мо толькі згустачкі святла
 Крыху блішчаць пад стрэхамі.

 А той, хто ў гэты час не спіць,
 Пачуе ў каміне гул ды свіст.
 І ледзь-ледзь чутныя шкрабкі
 Даносяцца з начной цішы