Aπ' το παράθυρό μου στέλνω 
ένα δύο και τρία και τέσσερα φιλιά 
που φτάνουν στο λιμάνι 
ένα και δύο και τρία και τέσσερα πουλιά 

Πώς ήθελα να είχα ένα και δύο 
και τρία και τέσσερα παιδιά 
που σαν θα μεγαλώσουν όλα 
θα γίνουν λεβέντες για χάρη του Πειραιά 

Όσο κι αν ψάξω, δεν βρίσκω άλλο λιμάνι 
τρελή να με 'χει κάνει, όσο τον Πειραιά 
που όταν βραδιάζει, τραγούδια μ' αραδιάζει 
και τις πενιές του αλλάζει, γεμίζει από παιδιά 

Aπό την πόρτα μου σαν βγω 
δεν υπάρχει κανείς που να μην τον αγαπώ 
και σαν το βράδυ κοιμηθώ, ξέρω πως 
ξέρω πως, πως θα τον ονειρευτώ 

Πετράδια βάζω στο λαιμό, και μια χά- 
και μια χά-, και μια χάντρα φυλακτό 
γιατί τα βράδια καρτερώ, στο λιμάνι σαν βγω 
κάποιον άγνωστο να βρω