Давылларда очты ал яулыгым,                                              
Бәлки табалырсыз ишкәен.                                                     
Яшьли сөйгән ярым ятка калды,                                              
Әйтсәгезлә дуслар, нишләем.                                                
          Аның йөрәге дә юксынулар,                                                     
          Сызланадыр кебек гомергә.                                                  
          Ара ераклаша, тик нигәдер                                                    
          Кавышырбыз кебек күңелгә.                                                      
Ник моң булып кердең йорәгемә,                                          
Нур сипмәгәч таңнар атканда?                                            
Мәнге сүнмәс рухым hаман көчле,                                       
Дарья суы ташып аккан дай.