Төшләремә кердең,сине сөям дидең,
Хәерле генә юрадым.
Безне таныштыр дип,
Бергә кавыштыр дип
Бер Ходайдан гына сорадым.

Йөрәгемнең бере, яратканга сине
Йолдызым дип назлап эндәшәм.
Юк,еракта түгел, яннарымда бүген
Кал син гомерлеккә янәшә.

Җилләр булып истең,
Юлларымны кистең,
Көтмәгәндә чыктың каршыма.
Чынга аша теләк, 
Тиз-тиз тибә йөрәк,
Мәхәббәт тә шулай ярсына. 

арта калды томан тулган аем сыман 
яктыртын карангы тоннэрне 
без бэхетле диден чэчэклэргэ кумден 
икебезнен уртак коннэрне.