Есть магия в тенистом слове «джан»…
Наполненное жизнью и любовью,
Оно — сама душа, как Божий Храм,
Где силу обретаешь над собою.
В нем красота, энергия ветров,
Оно сродни харизме Арарата.
Среди его бесчисленных даров
Радушный кров друзей — душе отрада.
Ведь там я не подвластен хмурым дням,
Ведь там узнал я, что в судьбе  случится:
Фамилии любимые на «ян»,
Друзей очаровательные лица.
И каждой клеточкой впитав простор,
Мне сердце говорит открыто, прямо:
Хочу вдыхать свободный ветер гор
И тосковать с дудуком Гаспаряна.
07.02.2008 г.
__________________________________
Перевод Сократа Ханяна:
ԻՄ ՀԱՅ ԲԱՐԵԿԱՄՆԵՐԻՆ

«Ջան» բառի խորքում լիցք կա մոգական,
Ափեափ լիքն է սիրով ու կյանքով,
Այնª Աստվածային տաճար է, որ կա,
Հոգու խորան էª ªհյուսված բերկրանքով£

Գեղեցկություն կա նրանում և ուժ,
Ծնունդ է առել Արարատի հետ,
Նրա ծփանքում և° սեր կա, և° հուշ,
Հնչում է որպես ընկերոջ լավ երգ£

Այնտեղ մշուշոտ պահեր չեմ տեսել,
Չեմ խորհել, թե ուր կտանի ճամփան,
«Յան»-ով ավարտվող ազգանուններից
Թևեր եմ առել ես բազում անգամ£

Ու միշտ հիշելով հայ ընկերներին,
Սիրտս երազի դռներն է բացել.
Ուզում եմ շնչել հովը սարերի
Ու Գասպարյանի նվագով թախծել£