Адамнан мейірім кеткен оралмай жаралы көктем
Өмірге қилы заман үстемдік еткен
Байлық пен намыс алмасып билікке бірдей таласып
Арсыздық өмірменен кетті жалғасып

Таба алмай бір жауабын өзіме таңданамын
Өртенген өрт ішінде адасқан мен ғанамын
Қилы заман... қилы заман...
Қилы заман... қилы заман...

Қорқыныш жанды билеген жүректен сезім күйлеген
Адамзат арамдықпен бәрін үйренген
Үміт пен сезім жоғалған өлімге қарай жол алған
Ақырғы заман енді қайта оралған

Қайырмасы

Ақ орда ақ заманым қайдасың таба алмадым
Өзіңді армандадым
Қилы заман... қилы заман...

Құстар ұшып көңілден қайғы кетіп өмірден
Көк аспанның төрінен бір үмітті көрдім мен