чибәркәй, кая бара
Әй чибәркәй, мине кара
Әй чибәркәй, кая бара
Әй чибәркәй, мине кара

Әй, чибәркәй, тукта, кая бара! Ашыкма
кил әле, утыр әле яннарыма,
Каннарыма сеңдең, пар иттең төнне – көнне
Синең белән үткәрәсе иде калган гомерне.

Баһадир күз алдымда, бар эшкә дә оста. 
Сүзе кыска, саф зиһен башында.
Ерак җибәрми, кочагында нык тота.
Рәхәт миңа, бәхетле булуым тоела.

Ярар, тыңла! җИтәр якланЫрга.
Минеке булсаң батырырмын акчага.
Бакчам тулы татлы җимеш-күрәгә
Син булырсың минем өчен иң тәмлем дөньяда.

Җиткән егет, сөйләш әле белеп
Балның тәмен боза ала дегет.
Телең очлы, калган җирең нидер.
Күңелемдә очкыннар китер.

Бәлки ул сиңа чынлап та гашыйктыр
Шуңа да һәр көн чәчәк тә ташыйдыр
Бәлки аңа кол булып йөрү ошыйдыр
Ләкин миңа кол кирәк түгел

Чибәрлеге бар, беләкләре тар, хыяллары 
саф, сыман ак кар, атыла күктән, күпме 
еллар үткән. Нигә бу чибәркәй.
Үзе генә йөри микән?

Ха, / кит әле / бар, мин белӘм / нәрсә аңа 
кИрәк чынлыктА, / Алдамам, җаным җитмеш
җиде таңың…
- җитмеш җиде таңым?
Атылыр син теләгӘн саен

Җиткән кызый, балдан беркем азмый,
Күбәләктәй, күңелеңне назлыйм.
Яратмасаң, сине беркем тотмый
Ләкин ерак китмәссең дип уйлыйм

Бәлки ул миңа чынлап та гашыйктыр
Шуңа да һәр көн чәчәк тә ташыйдыр
Бәлки аңа кол булып йөрү ошыйдыр
Ләкин сиңа кол кирәк түгел