Під облачком явір похилений
Сьпіват на нім пташок премилений
Слухай, мила, як тот пташок сьпіват
Же з любови нич добре не быват

Ци та любов є од Бога дана?
Ци лем може дяблом підшептана?
Хоц би-с не хтів та мусуш любити
Хоц би-с потім, прото мав терпіти

Мі циганка давно ворожила
Же ня здурит дівка чорнобрива
Же не буду видів за ньом сьвіта
Аж проминут моі млады літа

Мила мила, ти покусо єдна
Уж тя люблю не рік ані не два
Ци-с мі дала зілля ся напити
Не мож, мила, ніяк без тя жити

Під облачком явір дзеленіє
Посмот, мила, як ним вітер хвіє
Може вырве його з коренями?
Мила моя, што то буде з нами?