Pardon, je ne parle pas francais.
Кавярня, прыцемкі, абсэнт...
Мігціць наперадзе расстаньне,
І сьвечка на стале згасае...

Учора, ці сёньня,
Яшчэ ці ўжо...
Растуць парасоны
Пад цёплым дажджом.
Усё летуценна,
І веры няма сабе.
Усё нерэальна,
Нібыта ў сьне:
Начная кавярня,
Агні ў вакне,
І водар растаньня,
Палынны напой - абсэнт.
Усё у жыцьці не назаўжды.
Праходзяць летнія дажджы.
Усё мінае, ўсё знікае,
Тугою зьменіцца каханьне.

Французы кажуць: c'est la vie.
Я буду жыць, і ты жыві.
Запомнім мы кавярню гэту
І пах расстаньня і абсэнту.