Караңгы көннәрдә, йолдызсыз төннәрдә
Тормышым шәме сунеп барганда.
Дуслар кулын суза, кайгы җиңел уза,
Җылы сүзләре ята кунелгэ.

Эх, ярый сез бар, якын дусларым —
Гомер бакчамдагы сайрар кошларым!

Дәртле җырлар булып, йөрәгемә тулып,
Ташыганда бәхетем-шатлыгым.
Дусларга өләшсәм, сер итеп серләшсәм,
Арта минем күңелем сафлыгы.

Эх, ярый сез бар, якын дусларым —
Гомер бакчамдагы сайрар кошларым!

Хәсрәтлэр килгәндә, язмышта көлгәндә,
Дусның чыны-ялганы сынала.
Биешеп-җырлашып, яшик без гөрләшеп,
Ут уйнатып бергәләп дөньяда!

Эх, ярый сез бар, якын дусларым —
Гомер бакчамдагы сайрар кошларым!