Даўнo iснуе ўжо паданне
Аб тым, што пры поўнай луне
У цёмным пакiнутым замку
Вампiраў князь зноў паўстае
I з склепа дзе спiць ён вякамi
Абуджаны святлом Луны
Вампiраў заве воўчым воем
На новае свята крывi.
Пачуўшы той зоў яго слугi
Спяшаюцца ў замак худшэй
I каб пiраваць на тым свяце
Прыносяць жывых людзей.
I кроў разлiваюць ва ў кубкi,
Яна, нiбы полымя, гарыць
Хацеў бы i я на тым бале
Крывi чалавечай iспiць…