муз. и сл. народные

Нарт уядан чыгъып, узакъ кетгендиле,
Кёп тауладан, кёп къолладан ётгендиле
Бара кетип, Нарт-санагъа жетгендиле,
Алайда тохтаргъа оноу этгендиле.

Нарт-санада кеслерин санагъандыла,
Къарыуларын-кючлерин сынагъандыла.
Тёгерекде баргъа, жокъгъа къарайдыла,
Кийиклени, бууланы да марайдыла.

От тиргизирге от тапмай къалгъандыла,
От излерге "сен бар-мен бар" болгъандыла.
Сосурукъ: "Мен барайым, - дегенди, - отха,
Кичи барыргъа керекди аллай затха."

Алай айтып, миннгенди, секирип, атха,
Бары да ыспас этгендиле жаш нартха.
Сосурукъ атха къамчини жетдиргенди,
Къушча учуп, тау ауузлагъа киргенди.

Чаба, жорта, ол таудан таугъа ётгенди,
От жарыкъ чыкъгъан бир дорбуннга жетгенди.
Къараса, дорбунда уллу от жана,
Отну тёгерегине чулгъанып, деу эмеген жата.

Сермеп алды Сосурукъ отдан кесеуню,
Кёзюне мыдых тюшюп, уятды деуню.
Ол заманда, нарт адетдеча, салам берди,
Нек келгенин деуге ангылатып кёрдю.

Унамайды эмеген отну берирге,
Излейди ол къарыу, кюч сынап кёрюрге.
Жаш болса да, Сосурукъ устад амалгъа,
Деуге: "Оюн юйретейим", - деди алгъа.

Ол анга къызгъан темирлени жутдурду,
Тёппеси бла къая ташла тутдурду,
Кесини ким болгъанын букъдурду,
Деу эмегенни отун алып къутулду.