Խոսք` Պարույր Սեւակի 

Երբ չի լինում ելք ու ճար, 
Խենթերն են գտնում հնար, 
Այսպես ծագեց, արեգակեց 
Սարդարապատի մարտը մեծ։

Զանգեր, ղողանջեք, 
Սրբազան քաջերին կանչեք 
Այս արդար մարտին։
Սերունդներ, դուք ձեզ ճանաչեք 
Սարդարապատից։:

Ավարայրից ջանք առանք, 
Այստեղ մի պահ կանգ առանք, 
Որ շունչ առած շունչներս տանք 
Սարդարապատի պատի տակ։

Բայց մենք չընկանք, մենք միշտ կանք, 
Մենք չհանգանք` դեռ կգանք, 
Երբ տան զանգը, ահազանգը, 
Որ մեր հոգու պարտքը տանք։