ვზივარ მთის ძირას მდუმარე, ნიავი მივლის მხრებზედა
ჩამომავალი უბრალი, მდინარე მოჰყეფს ხევზედა
თვალუწვდენელი ქედები ზეცისკენ მიიხარიან
მწამედ ბიბინებს მთა ბარი, ვერად იები ყვავიან

სამშობლო ლამაზო, სამშობლო ღვთიანო
შენ ტების კალთებზე ყოფნა მწადიანო
ღვთისაგან ნაკურთხო სამოთხე მზიანო
შენ ტების კალთებზე ყოფნა მწადიაო

რა ლამაზი ხარ მამულო, ვერ ვძღები დავტკბე შენითა
შენს მიწას ჩოქვით დავკოცნი და დაგისველებ ცრემლითა
ნეტაი ჩვენს მიწა წყალზე ქვეყნად არავინ ტიროდეს
ხარობდნენ ყოფნი ერითა, სამშლობლოს ყველა ტიროდეს