Walczy serce, choć już wytęsknione, na broczących od krwi barykadach
W górę sztandar z Orłem w koronie, a mój duch ku najbliższym powracał
Do tych chwil wśród kwitnących jabłoni, do tych chwil wśród bawiących dzieci
Sen przerwany przez zimny wzrok pobudki, pada strzał, twarz blada nagłej śmierci

Na bagnety równym szeregiem, przemęczone cienie ludzkich twarzy
Za marzeniem, o tej która nadejdzie... Do ataku! Wprost w ogień kartaczy
na imię jej jest Niepodległość, dla niej przyszło się w walce wykrwawić
Padał śnieg i zrobiło się ciemno, w dłoniach stygł [bad word] #261;cy karabin

Czy to Ty biegniesz ku mnie córeczko, by na grób mój położyć pęk kwiatów?
Tak to Ty, już nie płaczesz lecz szepczesz, patrząc w dal- "tutaj leży mój tatuś"
Czy to Ty wstęgą biało-czerwoną zdobiłaś mogiły polskich powstańców?
Więc oczka [bad word] #380;, pójdziemy aleją i powiedzie nas prosto do sadu

 Nie wiem ilu ich wtedy poległo, gasły życia szarym, bladym żarem
Krew spłynęła barwiąc biel śniegu, [bad word] #322; z polskim sztandarem
Jeszcze w dali biły równo werble, a pod lasem trwała dzika szarża
Gasły myśli, a w nich bliskich obrazy, zgasło życie styczniowego powstańca

Czy to Ty biegniesz ku mnie córeczko, by na grób mój położyć pęk kwiatów?
Tak to Ty, już nie płaczesz lecz szepczesz, patrząc w dal- "tutaj leży mój tatuś"
Czy to Ty wstęgą biało-czerwoną zdobiłaś mogiły polskich powstańców?
Więc oczka [bad word] #380;, pójdziemy aleją i powiedzie nas prosto do sadu

Сон повстанца

Бьётся сердце, хотя уже  тоскует, на сочившихся от крови баррикадах.
В воздухе знамя с Орлом в короне, а мой дух к самым близким вернулся
До тех минут, среди цветущих яблонь, до тех минут, среди играющих детей,
Сон прерван холодным взглядом побудки, звучит выстрел, бледное лицо внезапной смерти

“В штыки”! Pовной шеренгой, утомленные тени людских лиц
За мечтой, о той, которая надеется..В атаку! Прямо в огонь картечи!
И называется она Независимость, для неё пришлось в сражении проливать кровь.
Падал снег и сделалось темно, в ладонях остывал дымящийся карабин

Это ты бежишь ко мне, доченька, чтобы на гроб мой положить букет цветов?
Да, это ты, уже не плачешь, но шепчешь, смотря в даль - "тут лежит мой папочка".
Это ты лентой бело-красной украсила могилы польских повстанцев?
Так глазки закрой, мы пойдем аллеей, и  поведи нас просто в сад

Не знаю сколько их тогда полегло, загасали жизни серыми, бледными угольками
Кровь текла, крася белизну снега, отряд двигался с польским штандартом
Еще в дали били ровно дробь, а под лесом продолжалась дикая атака конницы
Гасли мысли, а в них близких образы,  погасла жизнь январского повстанца...

Это ты бежишь ко мне, доченька, чтобы на гроб мой положить букет цветов?
Да, это ты, уже не плачешь, но шепчешь, смотря в даль, - "тут лежит мой папочка".
Это ты лентой бело-красной украсила могилы польских повстанцев?
Так глазки закрой, мы пойдем аллеей, и поведи нас  просто в сад  

Перевод: Miła Plater oraz Leonid Balakin