Тормыш шундый, мәхәббәт төрлечә була
Кемдер бәхетле, ә кемдер, ә кемдер югалып кала

Төнге урам, яңа төнге утлар
Ә мин кайтып барам синен яныңнан
Дөньяда бүген мин иң бәхетсез кеше
Һәм бу бары тик, бары тик синен өчен

Атлыйм алга күзләремдә томан
Ә үзем һаманда, һаманда уйланам
Искә төшә безнең бәхетле минутлар
Ләкин алар инде кирегә кайтмаслар
Үтәр вакыт барысы да үзгәрер
Ышаныч бетәр, ә өмет өзелер
Китәр сөю, уләр мәхәббәт
Йөрәктә калыр бары тик ачы нәфрәт
Ләкин бу соңырак әлегә мин яратам
Һәм сиңа багышлап шушы юлларны язам
Шушы юлларга моңсу, күзләрдән минем бер-бер артлы тамалар
Кайнар яшьләрем

Күптән синен белән күрешмибез, сөйләшмибез
Бер-беребезне белмәгән сыман кыланып йорибез
Салям һәм саубул бүтән сүзләребез юк
Ягымлы күзләрен кабызды йөрәгемдә ут
Нигә безнең арада барлыкка килдә киртә
Нигә безнең юлыбыз аерыла икегә.
Без хәзер дуслар түгел, без бары танышлар
Синең дуслар - минем дуслар
Безне аердылар.
Рәхәт иде сиңадагын миңадагын
Рәхәт иде киттә ул вакытлар
Ак күгәрчендәй очып китте
Хыялларда өчайдык зәнгәр күккә салкын айга
Яр буенда калдырып китеп
Бардың башкага.
Сине уйлаганда мин
Кәлем елый дәфтәргә
Әни йөрәк елый
Күңел белмим миңа нишләргә?
Күздәге яфрак кебек, очты минем хыяллым
Ташып аккан сулар кебек
Алар кире кайтмаслар
Безгә шулай язылгандыр
Без бергә була алмабыз
Бер-беребезгә сүз әйтмичә
Саубулашабыз, аерылабыз
Калдым хәзер бер үзем
Зәнгәр күкнең астында
Калдым хезер бер үзем
Сөйгәнем юк янымда
Айрылгач кына аңладым
Өзелеп яратканны.
Миңа бәхет китерүче
Җанымны югалтканы
Син генә бәхетле бул
Миңа шул да җитә
Алтын яфракларны коеп
Безне сары көз көтә

Мин китәм синең яныңнан
Китәм бүтән кайтмаска
Синең тирән күзләрең
Карамста, алдамаста
Шулай килеп чыкты син
Үзен шулай теләдең
Мин сине өзелеп сөям
Өзелеп сөям сөйгәнем.