I
Прысніў сон, што недзе
Праз сто вякоў, праз сто падзей
Больш сонца ня свеціць
Ня хоча болей грэць людзей.
Вятрам там рай – вый ды лунай
Пустыя хмарачосаў камяні.
Ты разглядай, ты заўважай
Няма нікога на зямлі..
На зямлі..

Пр:
У чорнай вадзе светлых надзей
Рэшткі даела зграя людзей!
Грошы цяклі у іх гаманцы
Няма людзей напрыканцы!

II
Халодны рэактар – як куля 
Апошні аргумэнт.
Нас выдаляць заўтра
Як лішні, непатрэбны элемент.
Надзеі таюць у кнізе той,
Нібы у спякоту ледзянцы.
Сціскаю я тваю далонь
Мы разам тут, напрыканцы!
Напрыканцы…

Пр:
У чорнай вадзе, светлых надзей
Рэшткі даела зграя людзей!
Грошы цяклі у іх гаманцы
Няма людзей напрыканцы!