Минем сине, минем сине күрәсем килгән иде.
“Хәлең ничек, хәлең ничек?” – диясем килгән иде.
Күзләреңне, күзләреңне үбәсем килгән иде.
“Онытмадым, онытмадым!” - диясем килгән иде.

Минем сине, минем сине күрәсем килгән иде.
Сөймәгәнеңне белсәм дә, сөясем килгән иде.
Күзләреңне, күзләреңне үбәсем килгән иде.
“Син дә моңлы, мин дә моңлы” – диясем килгән иде.

Минем сине, минем сине күрәсем килгән иде.
“Ярат мине, ярат мине” – диясем килгән иде.
Күзләреңне, күзләреңне үбәсем килгән иде.
“Синдә мин бар, миндә син бар” – диясем килгән иде.