Йөрәктә тынмыйсың,
Ургыла аталган жырларым.
Син минем жирдәге жәннәтем,
Дөньяда син берәү Урмаем!
Син минем иң җылы,
Иң назлы бишегем,
Кояшым, йолдызым һәм аем.
Гомергә бай булды кунакчыл табынын
Гел шулай яшәче Урмаем!
Өч мэчет иманга чакыра халкымны,
Авылым нурларда коена.
Урмай ул гашыйклар матурлар төбэге,
Урмай ул уңганнар ягы да.
Жырчы да , биюче, ут мишәр кызлары,
Дөньяга танылган улларың.
Ыруын хәтерен югалтмый саклыйсың,
Уң булыр һәрвакыт юлларың.
Авылым Урмай- сойгэн төбэгем,
Иң татлы дәва безнең күңелгә.
Яшәсәк иде уртак теләктә,
Шатлык- бәхеттә, гомер- гомергә