Жан досым, жан досымб нанасын ба, нанбайсын ба?
Адамнын ішінде екен аласы да,
Іш куса болып журмін сен кеткелі,
Журектін мендеп кетті жарасы да.

Жан досым, сиякты ек егіз козы жарасып-ак,
Журуші ек тай-куландай таласып-ак.
Жайрандап, жаркыл кагып келер деумен,
Конілім сені ансаумен алас урды.

Жан досым, байкатып енді гана барынды айтып,
Кайтейін кезін еді-ау жалындайтын.
Кулакта унін калды-ау игигайлап,
Ауенін еш жерде енді табылмайды.

Сол тағдыр, сол тағдыр айырдың ау жақынымнан 
Және бір жарқынымнан, асылымнан
тусинбедим бул жерин оздерин табындар 
Үш бірдей тарландарым 

Сум ажал, сум ажал каттысын-ау тастан дагы,
Каріден жиеркенбейсін жастан дагы.
Араша ажалына тура алмадым,
Жулдыздай агып тустін аспандагы..

Дайындаган Жолдасбаев Ақарыс