Күпме таңнар сөеп уятты да
Төннәр моңы качып киттеләр
 Маңгаема еллар бер бер артлы
Коеп коеп чигү чиктеләр.

Кеше бәхетеннән көнләшмимен...
Кеше кайгысыннан көлмимен...
Көзен чәчәк аткан агач күрсәм,
Яз килгән дип шаулап йөрмимен.

Таңнарның да төнгә әйләнгәнен 
Вакыт та бит инде аңларга
Тик һаман да балачактагыдай
Мин ышанам әле таңларга

Йөрәк җырларымны дога итеп
Таң нурына төреп таратам
Мин бит якташ сердәш моңдашларын 
Иһлас сөю белән яратам