Людзi ваукi клiчуць Багоу,
Чорныя зьверы вып`юць кроу.
Хапаюць дзевак, душу рвуць,
Забiваюць ахвяру, агню прыдаюць.

Неуры вякамi, шануючы продкау,
Насiлi дары творцам зямлi.
Клалi ахвяру Багам вяшчуны
Гарачыя целы на алтар ягнявы.

Зараз чакае тябе Чорны Зьнiч
Бог пахавальнага вялiкага Агню
Ён жа суцеша твой жалосны клiч,
I возьме у зорную глыбiню.

Цемра абдыме каханьем сваiм,
Сьмерць праглыне твой велiчны стан.
Мара уп`ецца жаданьнем начным
I у душу ульецца змрочны туман.