Сидить на нім пташок прімилений.
Слухай, мила, як той пташок співат,
Же з любови нич добра не биват.
Же з любові, же з любові
Нич добра не биват.

Моя мила, ти окусо єдна,
Любив я тя не рік та не два.
Далас ти мі зілля ся напити,
Не можливо мені без тя жити.

Ми ворожка давно ворожила,
Же мя здурит дівка чорнобрива.
Же не буду видів за ній світа,
Аж проминут мої млади літа.
Аж проминут, аж проминут
Мої млади літа.

Чи та любов єст од Бога дана?
Чи лем може д’явком підшептана?
Хоч би-с не хтів, то мусиш любити,
Хоч би-с не хтів, прото маш терпіти.
Хоч би-с не хтів, хоч би-с не хтів,
Прото маш терпіти.

Под облачком явір зеленіє.
Посмотр, мила, як тот вітер віє.
Може, вирве його з коренями.
Мила моя, што то буде з нами?
Мила моя, мила моя,
Што то буде з нами?

Мила моя, мила моя,
Што то буде з нами?