Моңланасың, әнкәй, моңланасын...
Киттем инде синнэн еракка.
Таратасың, әнкәй, сагышыңны
Монлы жыр җырлап та, елап та.

Нигә һаман газиз әнкәйләргә
Юлдаш була икән моңлану?!
И, әнием, синең йөзләреңдә 
Балкып торсын тик елмаю.

Моңланасың, әнкәй, моңланасың...
Мине уйлап айга карыйсын?
Эйтерсен лэ тулган айга карап,
Минем монлы йозне таныйсын.

Нигә һаман газиз әнкәйләргә
Юлдаш була икән моңлану?!
И, әнием, синең йөзләреңдә 
Балкып торсын тик елмаю.

Моңланасың, әнкәй, моңланасың...
Мине көтеп җырлар җырлыйсың.
Синен моннар кучте күңелемә —
Мэнге жырланачак җырым син.

Нигә һаман газиз әнкәйләргә
Юлдаш була икән моңлану?!
И, әнием, синең йөзләреңдә 
Балкып торсын тик елмаю.