Teraz choæ tutaj 
Ciebie nie ma 
Wiatr wieje w stronê minionyc dni 
Chwil, które były najważniejsze 
Chwil, które nisły z sobš pogrom żydowskiej krwi 
Zdradzony wœród tak wielu ludzi 
Którzy bez wiary dalej szli 
Skazany na cierpienia duszy 
Jak osaczony samotny wilk!

W Twoim oknie kraty nigdy już nie stanš 
Na Twoim grobie kwiaty zniesione przez niezłomnych 
Pamiêæ to twarda skała, wœród naszej wspólnej wiary 
Wiary, która przetrwała w nas po dzisiejsze czasy!

Spandau jest wrogiem tej idei 
Która głêboko siedzi w nas 
To złe wspomnienie dla żołnierzy 
Których przyjaciel skonał na tle wiêziennych œcian 
teraz stoisz tuż przy armii
 Która przywróci poprzedni ład 
I krokiem dumnym pójdziesz z nami 
By Rasa, Krew I Ziemia niezmienne mogły trwaæ!