КАЗАК

Пахiлiлася хатка на пагорку, на высокiм,
Пахiлiлася жыта ў полi шырокiм.
Стаiць сiвы дзед ля прагнiлай брамы,
Стаiць адзінокі, моўчкi…

Паглядзi, дзед Кандрат, –
Твае дзецi ў бой гатовы!
Паглядзi, дзед Кандрат, –
Мы тут, мы з табою!

У тваёй крывi – подых Багоў,
У тваiх вачах – голас Русi…
Паглядзi, дзед Кандрат,
Паглядзi!

Грукат капытоў звар’яцелых,
Вогненных грываў, напору.
Рассякаючы туманы далягляду
Раз’юшаным штормам віхора-накіраванасці.