Jestem z miasta, to widać 
Jestem z miasta, to słychać 
Jestem z miasta, to widać słychać i czuć 

W cieniu sufitów, w świetle przewodów 
W objęciach biurek w korkach obchodów 
Rodzą się rzeczy jasne i ciemne 
Ja nie rozróżniam ich, nie ufam, więc... 
W rytmie zachodów, w słowach kamieni 
W spojrzeniu ptaków, w mowie przestrzeni 
Rodzi się spokój - mówią, po jednym roku 
Leczą się myśli, mnie to nie bierze 
W świetle przewodów, w cieniu sufitów 
W wietrze oddechów, w błocie napisów 
Rodzą się szajby małe i biedne 
Karmię się nimi i karmić się będę