მე რა მამღერებს უძირო ზეცა, ზამბახის ფერი, 
თუ მილხინს ვმღერი, თუ ვსევდიანობ, მაინცა ვმღერი. 
მე რა მამღერებს, ვარდების სუნთქვა, ყაყაჩოს ფერი, 
ალბათ სიმღერა თუ დამანათლეს, ჰოდა მეც ვმღერი. 

ჩიტო, გვრიტო, ჩიტო-მარგალიტო, და.
ჩიტო, გვრიტო, ჩიტო-მარგალიტო, და.

ჩემი სიმღერა‚ ამ მზემ ამ ხალხმა ამ ზეცამ შობა,  
როცა ვმღერივარ‚ შორიდან მათბობს ჩემი ბავშვობა. 
როცა ვმღერივარ‚ მე ჩემს მომავალს სიბერის ვზედავ‚ 
დაუკითხავად სულში შემოდის ფარული სევდა.

ჩიტო, გვრიტო, ჩიტო-მარგალიტო, და.
ჩიტო, გვრიტო, ჩიტო-მარგალიტო, და.

ჩემი სიმღერა მთებმა მასწავლეს, ჩიტების სტვენა, 
ასე მგონია ამ სიმღერებით ავიდგი ენა, 
როგორც ამბობენ სიცოცხლის ბოლოს თუ მღერის გედი, 
სიმღერით მოვკვდე, რაღა ვინატრო ამაზე მეტი. 

ჩიტო, გვრიტ&