Słońce zaszło, zabrało nam sny
Czarna pustka zieje nad nami
Czy godzi się nam śnić dziś na jawie?
Sny nie wykarmią wszakże naszych dzieci
Czy godzi się tak trwać w zapomnieniu?
Ranić bez końca siebie i otoczenie...?

I gdzie zaczyna się nasze życie?
Wieki bezlitosne skradły nam marzenia.
Marzyliśmy o przyszłości, której już nie ma
Europa płonie, lecz cóż to dziś znaczy?
Życie to historia jednego człowieka
Czy na zwrot można bez końca czekać?

Spójrzcie nam w oczy - utkwione są wciąż w niebo
Opłakując nędzne, daremne pragnienia
Czy można trwać, kiedy Słońca już nie ma?
Czyja to wina, że żywot nasz przegrany?
Egoizm i duma spaliły te pola
mogły wydać tak wspaniały plon...

Na świt czekamy daremnie tak naiwni
Marząc że wszystko zbuduje się samo
Tak beztroscy wciąż bez poczucia winy...
Sny nie wykarmią wszakże naszych dzieci
Lecz jakoś nikt nie chce zrozumieć
Sztandar wysoko, a ręce wciąż bezczynne...
_____________________

Sun has gone and taken our dreams away
Black void now lurks above us
Is it alright to daydream now..?
Dreams will not feed our children
Is it alright to last in oblivion?
To hurt yourself and others without end?
 
And where is the beginning of our lives?
Merciless ages took away our dreams
We dreamt of future that we no longer have
Europe is burning, but does it even matter?
Life is a history of single human
Is it alright to wait endlessly for things to change?

Look into our eyes - still staring at the skies
Bemoaning lousy and futile wishes
Is it possible to exist when Sun is gone?
Who's is it fault, that our lives are now lost
Egoism and pride have burnt these fields
And they could have born such wonderfull crops...

Awaiting the dawn in vain we are so naive
Dreaming that everything will build itself without us
So carefree without the sense of guilt
Alas, dreams will not feed our children
But nobody wants to understand
Flags fly high, but hands still idle...