Як на горцы ля ракі 
Ды Сонца й грала. 
Папялішчы дагаралі, 
Усё сціхала. 

А Свяціла падымала 
Свае крылы 
Ды лілося 
Золатам імкліва. 

Разлівала свае воды, 
Свае скарбы 
Над Сусветам новым часам, 
Новым летам. 

А дзяўчынка руса-мала 
Усё сядзела, 
Песню пела 
Ды й вяночкі даплятала. 

Як у ваду кідала кветкі – 
Сваё шчасце, 
Да Купалы падымала 
Ручкі белы. 

Абдымала Сонца 
Сваім сэрцам, 
А й вяночкі ўсё плылі 
Насустрач лёсу...