Jeszcze jeden mazur dzisiaj, nim poranek świta, 
"Czy pozwoli panna Krzysia?" młody ułan pyta. 
I tak długo błaga, prosi, boć to w polskiej ziemi: 
W pierwszą parę ją ponosi, a sto par za niemi. 

On coś pannie szepce w uszko i ostrogą dzwoni, 
Pannie tłucze się serduszko i liczko się płoni. 
Cyt, serduszko, nie płoń liczka, bo ułan niestały: 
O pół mili wre potyczka, słychać pierwsze strzały. 

Słychać strzały, głos pobudki, dalej na koń, hurra! 
Lube dziewczę porzuć smutki, dokończym mazura. 
Jeszcze jeden krąg dokoła, jeden uścisk bratni, 
Trąbka budzi, na koń woła, mazur to ostatni.