Куңел тулы чиксез бәхет иде,
Татлынып бетмәс хыяллар
Акланмады, чынга ашмадылар
Калды бары күксел томаннар

Киттең бәгьрем, кычкырасым килде
Туктачы дип, зинһар, сабыр ит
Калдырма син сагыш кочагында
Ялгыз калу бигрәк авыр бит

Бер ялгышлык мең ялгышлык кебек
Узгәртте дә куйды язмышны
Юлларыбыз безнең аерылды,
Һич төзәтеп булмый ялгышны.

Чуалдылар уйлар, теләкләрем
Яраланды шулчак куңелем.
Йөрәк турләреннән өзелеп төшкән
Мәхәббәтем идең син минем